In Depot

‘Jawel, maar het is toch oorlog en wat valt er van Polen te verwachten?

Wat horen wij daarvandaan? Zo goed als niets!’ ‘Je kunt tenslotte maar één keer dood, en of je tien jaar eerder gaat of tien jaar later, maakt zoveel verschil niet uit. Het beste is te leven bij de dag. Het heeft geen zin je zenuwachtig te maken voor de dag van morgen. Het kan morgen uit zijn met de oorlog en dezelfde dag kun je in een greppel vallen en je nek breken. Ken je het geval van die soldaat, die in de vorige oorlog vier jaar lang zonder schampschot aan het front heeft gestaan en een uur na de Wapenstilstand door een schot in het hoofd getroffen werd en overleed?’ ‘Maak er maar een grap van.’ ‘Om de donder niet: maar het komt er op aan, soldatesk te leven als je tóch eenmaal in die situatie geplaatst bent.’ ‘Stik met je soldatesk! Ik leef maar één keer!’ Het lastige jongetje grient. Het brult: ‘Ik wil een boterham met jam!

Ik wil een boterham met jam.’ Stemmen: ‘Draai ’m z’n nek om!’

‘Geef ’m een pak rammel!’ ‘Smijt ’m ’t raam uit!’ De broeder: ‘Eerst je pap opeten.’ ‘Ik wil ’n boterham met jam.’ De hoofdzuster: ‘Eet nu eerst je pap ’s lekker op.’ ‘Ik wil een boterham met jam!’ Broeder: ‘Is ’t nou verdomme uit. Eet je of eet je niet, lammeling!’ Stemmen: ‘’t Jong is verkeerd opgevoed, ’t Is verwend.’ ‘Zet ’m in ’t washok!’ ’t Jongetje brult als een mager speenvarken: ‘Eh, eh, eh!’ De hele zaal brult mee:

‘Eh, eh, eh! Och, och, och!’ Ander jongetje roept: ‘Moet grote doen!’

Troep werklieden trekt zingend voorbij: ‘Zo gaat Jantje naar de bliksem toe!’ Onbedaarlijke vreugde.

Geruchten omtrent arrestatie van Mussert, die zich zou hebben verzet tegen terugvoering in krijgsgevangenschap van Nederlandse leger.

woensdag 16 juni Actuele grap: Wat is de vergrotende en overtreffende trap van ster? Ster, steriel, ster-af.

Gisteren zware regenval. Vannacht ijskoud, liggen woelen onder mijn dekens. Vanmiddag op de wandeling door het kamp binnengevallen in barak 21, een kleine ruimte, waar veertig man opeengepakt wonen tussen boven op elkaar geplaatste bedden. De kachel snorde lustig, lekkere atmosfeer. Koffie stond te pruttelen, de heren stonden brood te roosteren. ‘Wel verdikkie, hebben jullie de kachel an ! Wij in het ziekenhuis liggen te rillen van de kou. Hoe komen jullie aan kolen?’

‘Op bonnen.’ ‘Op bonnen?’ ‘Ja, op klau-bonnen.’ Het komt er maar op aan, het adres te weten. Sedert ruim een maand zijn de kachels officieel uit.

Een storm van kritiek en verontwaardiging, heeft zich vanmorgen, na het ontbijt ontlast over de jongeman die besloten heeft zich te laten steriliseren. ‘Je bent een lafaard!’ ‘Je hebt geen karakter!’ ‘Dat dóet geen kerel ! ’ ‘Je moet er zelf maar voor komen te staan. Ik doe het voor mijn vrouw.’ ‘Je wijf moest het niet willen. Misschien wil ze het wel ook niet.

43