In Depot

geariseerd naar Amsterdam vertrokken. Een groot verlies voor de revue. Een Jood, die te Hooghalen in de buitendienst werkzaamheden verrichtte, is ontvlucht. De commandant heeft officieel bekendgemaakt, dat zijn moeder en zijn zuster naar de strafbarak (67) zijn overgebracht en op straftransport zullen worden gesteld. Op aanwijzing van een OD-er is een Jood, die zich achter barak 73 ophield in de nabijheid van het prikkeldraad, hetgeen verboden is, maar niet algemeen bekend, in de gevangenis gezet. Hij gaat op straftransport.

dinsdag 19 oktober Het transport is vertrokken, duizend man, gestraften, een groep, die vannacht kersvers uit Vught is gekomen, zonder winterkleren, ongestempelden (grotendeels houders van Sonder-Aus weise, afgewezen sollicitanten voor de Calmeyerlijst, houders van Puttkammerstempels). Deze keer werd de trein wegens het besmettingsgevaar van kinderverlamming, diphterie en geelzucht hermetisch met loodjes gesloten. Het is blijkbaar de bedoeling, dat de ballingen gedurende de reis niet met de buitenwereld in aanraking komen. Het laatste lid van de vroegere ‘Plutocratenclub’ (buiten mijzelf) is met het transport meegegaan: een Haags tandarts, een s-geval. Den Haag had hem zijn s nog kwijtgescholden, maar hem tevens zijn Puttkammerstempel af genomen, en zijn transport gelast. Hij was in het kamp, waar hij als tandarts practiseerde, een bemind man. Zijn vrienden hebben vergeefse moeite gedaan, hem uit het transport te halen. Er gaan geruchten, dat er een strenge quarantaine voor het kamp zal worden afgekondigd. Voorlopig mag al niemand het kamp meer verlaten. Onder de Barnevelders heerst grote vermoeidheid: zij leven te dicht op elkaar en moeten vroeg op. Er zijn verscheidene gevallen van griep in hun barak.

donderdag 21 oktober Gisteren op stel en sprong verhuisd.

In de loop van de ochtend kwam het bericht dat wij in de loop van de middag barak 83 moesten verlaten. Deze barak is weer, wegens de frequentie van de besmettelijke ziekten, roodvonk, kinderverlamming, diphterie en geelzucht, bij het ziekenhuis getrokken. De bewoners zijn over alle andere barakken verdeeld. Ik heb barak 71 gekozen, de oude Sperr-barak, waar ik op 7 november van het vorige jaar werd binnengebracht, toen ik uit het concentratiekamp van Amersfoort aankwam. De ontvangst begon met een dissonant. De Saalleiter was in een knorrige stemming. Bij het uitkiezen van een bed vroeg ik argeloos, of er ook een bagagebed bij was. Antwoord: ‘Als het bed u niet bevalt, moet u maar ergens anders heengaan.’ Alsof mijnheer de Saalleiter hoteleigenaar was, die overvloed had aan gasten. De Duitse Schnauztoon, waarover de Nederlandse Joden vol zitten met klachten. Iets later op de avond

185