Van sikkel en hamer

97

revolutiefilms. Doch veel minder dan bij ons bezoek aan Sovjet-Rusland twee jaar geleden. De groote revolutionaire films, die in West-Europa zooveel opgang hebben gemaakt, zooals de „Patjomkin” en „Generale lijn”, hebben echter maar kort op het program der Russische bioscopen gestaan, naar men ons verzekerde niet langer dan een maand of twee. Deze films zijn oorspronkelijk niet voor het buitenland vervaardigd, doch voor Sovjet-Rusland zelf en eerst, nadat dit er, zij het betrekkelijk kort, van had kennis genomen, naar het buitenland verkocht. Zoo gaat het met alle films, waar het buitenland de hand op legt.

Het heeft er den schijn van, dat Sovjet-Rusland met het beëindigen van de eigenlijke revolutionaire periode en het liquideeren van het politiek-economisch conflict, ook de periode van de groote dramatische films afsluit. Sovjet-Rusland heeft aan deze films klaarblijkelijk geen dringende behoefte meer nu er feitelijk de klassen-tegenstellingen zijn opgeheven. De bioscoop staat thans en voorloopig nog onder den invloed van het vijfjaarsplan. De filmstudio’s leggen zich toe op constructieve films, die de arbeidszaamheid van het volk tot onderwerp hebben en de economie moeten steunen. Als voorbeeld daarvan kan wellicht dienen een sedert kort gespeelde film „De weg tot het Leven”, die sedert dien haar weg ook reeds naar het buitenland heeft gevonden. Deze film — prachtig van goedgevonden tegenstellingen — speelt in het milieu der daklooze kinderen, die door het tact van hun leider tot vertrouwen worden gewonnen, later revol-teeren en in de fabriek, waarin zij werkzaam zijn, de machines vernielen, doch ten slotte vlijtige arbeiders en — natuurlijk ’ goede communisten worden.

Met de voltooiing van het vijfjarenplan, en de komende vermindering van de arbeidsspanning, zal men ook hier, naar het zich laat aanzien, spoedig uitgepraat zijn en een anderen weg moeten inslaan. Zal men overgaan tot de verheerlijking van het communistisch leven zelf? Er zijn teekenen, die daarop wijzen. Maar onmiskenbaar is, dat de autoriteiten zullen trachten de bioscoop een nieuwe attractie te verleenen door geluidfilms te maken. Zoo'n film is ook „De weg tot het Leven”. De bolsjewisten hebben in de eerste plaats profijt getrokken van de mogelijkheid om de vertooning ervan vooraf

van sikkel en hamer    7