Van sikkel en hamer

52

als nietig menschje hulpeloos opkijkt tegen den rotsachtigen wand van het beton, en waarbij de arbeiders ook als nietige wezens verschijnen op het uitgestrekt arbeidsveld, is slechts in staat, de macht, de grootschheid van dit werk te doen beseffen. In werkelijkheid heeft men hier een van de machtige industrieele kernen, die de bolsjewisten thans bezig zijn in Rusland te leggen en waardoor de barre onherbergzaamheid van het rijk langzamerhand wordt gebroken, het volk uit zijn isolatie wordt bevrijd. Of het volk dit op den duur zal waar-deeren, blijve aan de toekomst.

Dnjeprostroi is niet slechts de naam van een nieuw, ontzagwekkend bouwwerk, het is voor den Rus, die in den greep van de techniek gevangen is, een begrip. De wetenschap van den bouw van een der gelijk werk bepaalt zich niet tot de omgeving, waar het wordt uitgevoerd, noch tot de ingenieurs, die vakkundige belangstelling hebben, doch is over het geheele land verbreid, is diep in het volk, althans in de jeugd, doorgedrongen. „Hebt u Dnjeprostroi gezien?", of: „U moet Dnjeprostroi gaan zien!", zijn vragen of raadgevingen, die men ongevraagd vaak te Moskou, of elders, waar men met Russen praat, hoort. Dnjeprostroi vertegenwoordigt den durf van een nieuw geslacht, dat de macht in zijn handen gevoelt en popelt om ze te gebruiken. Het geeft uitdrukking aan den wil tot slagen. Het wordt beschouwd als een geducht steunpunt in den strijd om de wereldhegemonie van het communisme. Als een noodzakelijke versterking van het economisch oorlogsfront.

Dnjeprostroi is een hartewensch der bolsjewisten. Electri-ficatie van het land staat als eerste punt op hun program. Niemand minder dan Lenin zelf heeft de theorie geformuleerd, dat „electrificatie plus de macht der Sovjets gelijk is aan socialisme", en niemand minder dan Lenin zelf heeft reeds in 1920 het plan van den stuwdam opgevat, dat nog uit den tijd van Catharina de Groote stamde, doch alleen de scheepvaart op het oog had.

Dnjeprostroi moet Sovjet-Rusland dus dichter bij het communisme brengen. Als dit zoo eenvoudig ware, dan behoeven de bolsjewisten slechts voort te gaan met het produceeren van electriciteit. In 1913 produceerde Rusland 2000 millioen