Van sikkel en hamer

157

gesleept. Deze houtvlotten zijn bewoond, van den aanvang af. Op de vlotten zijn een of meer woningen gebouwd, die in de verte gezien op den onbekende eerst den indruk maken van witte hondenhokken. Het merkwaardige van deze woningen is, dat zij heelemaal den vorm hebben van het mooie, evenwichtige Russische blokhuis en versierd zijn met prachtig bewerkte raamkozijnen van typisch Russische constructie. Zij verhoogen de levendigheid van den Wolga, doch den gezagvoerders van schepen maken zij de verantwoordelijkheid zeker niet lichter.

Moedertje Wolga!

De Rus bemint zijn machtige rivier zoo teeder als ware het een vriendelijk-murmelend beekje* Hij bezingt ze in senti-menteele liedjes, die men den heelen Wolga langs hoort. Wie zal echter zeggen, waarom hij ze precies zoo bemint? Kan men altijd precies zeggen, waarom men iets bemint? Maar zeker is, dat de Rus in den Wolga, die dwars door Rusland heenstroomt, zijn eigen, groote Rusland, het echte Rusland, terugvindt, dat hem zoo dierbaar is, en wel niet anders kan, dan daaraan zijn vreugden en smarten toevertrouwen.

De inhoud van dit boek verscheen artikelsgewijze in Het Algemeen Handelsblad