Russische reisschetsen

DE SOVJET-RUSSISCHE STRAFWETGEVING.

waren. De directeur der kolonie moest intusschen erkennen, dat de recidive in Rusland niet afneemt, doch toeneemt. Men bleek geneigd, dit verschijnsel te beschouwen als een overblijfsel uit het tsaristisch tijdperk, doch wellicht is men dichter bij de waarheid wanneer men het toeschrijft aan den economischen nood, waarin de bevolking in het algemeen verkeert.

* *

*

Naast het instituut van het verlof voor twee der drie categorieën bestaat ook de mogelijkheid om vóór het verstrijken van den officieelen termijn, waartoe de gevangenen veroordeeld zijn in de kolonie te verblijven, dezen hun vrijheid van beweging terug te geven. Wanneer een gevangene de helft van zijn tijd heeft uitgezeten, kan hem de rest van den tijd worden kwijtgescholden. Ook hierbij wordt sterk in overweging genomen, hoe hij in de fabriek gearbeid heeft, of hij voldoende maatschappelpe qualiteiten heeft aan den dag gelegd om vertrouwen in hem te stellen. Dit stelsel werkt in de practijk aldus, dat twee dagen arbeids voor drie worden aangemerkt, twee maanden voor drie maanden. Ook hier beslist de commissie.

Hiernevens bestaat de practijk, dat aan veroordeelde landbouwers in den zomer tot drie maanden verlof wordt verleend tot het bearbeiden van het land. Deze tijd wordt in mindering gebracht van den tijd, dien zij in de kolonie moeten doorbrengen. Het is voorgekomen, dat er ’s zomers vijftig gevangenen voor het verrichten van landbouwarbeid op het land vertoefden. Den afgeloopen zomer waren het er twintig. Hier maakt men klaarblijkelijk van den nood een deugd en laat men uitsluitend de eischen van den landbouw gelden.

Weigering om te arbeiden, wordt als een zeer ernstige tekortkoming, feitelijk als een vergrijp aangemerkt, waarop strenge straf staat. Een berisping is de zachtste straf, die wordt toegepast; verbod tot het ontvangen van bezoek voor den duur van een maand en geschenken van familie en vrienden volgt; daarop volgen: overbrengen naar een lagere gunstencategorie, isoleering — de straf-wetgever gebruikt met voordracht dezen term — voor den duur van veertien dagen in een (behoorlijk verlichte) cel, waaruit de gestraften om de drie dagen worden te voorschijn gehaald om te worden „gelucht”; overbrenging naar een andere gevangenis, verbanning naar Siberië.

De gevangenen genieten een betrekkelijk groote vryheid binnen de muren der gevangenis. Men krijgt den indruk, dat zij humaan behandeld worden, dat het gevangenisstelsel, vergeleken bij dat uit het tsarentijdperk, aanzienlijk is verzacht. De gevangenen werken per dag acht uur in de weverij of de ververij. (De knapen vier uur; vier uur per dag doen zij aan sport.) Daarna zijn zij vrij, behoudens de verplichting tot schoolbezoek, om hun een zekere ontwikkeling bij te brengen, die, in overeenstemming met de algemeene richting in het onderwijs, op de kennis van de techniek is gericht, naast de inwijding in de politieke leer der communisten. Voor de rest kunnen zij zich in de gevangenis vrij bewegen, daar de deuren van hun cellen overdag openblijven, en zich, wanneer de tijd zich daarvoor leent, in de vrije lucht gemeenschappelijk op de binnenplaats ophouden.

Het gemeenschappelijk verkeer is een der grondslagen der arbeiderskolonie. Het cellulaire stelsel bestaat niet. De gevangenen bewonen met zijn tienen of twintigen, gelijk soldaten op een chambrée, de cellen, waar zij ook de vrijheid hebben om te rooken. Deze cellen zijn verlevendigd met platen, die alle betrekking hebben op het communisme, waartusschen de beeltenis van Lenin het hoofdmoment vormt. Deze platen geven den cellen echter een rommelig karakter.

99