Een plan van onbeschrijfelijke grootheid

onder de rubriek 'leugen en bedrog', zoals Bram, toen hij alleen al de titel zag, geoordeeld had.

Ze moest maar eens gaan douchen, dacht ze, hopelijk knapte ze daar wat van op. Moeizaam kwam ze omhoog en nadat ze op de rand van haar bed moed had zitten verzamelen, stond ze op en sjokte op haar iele beentjes van haar kamer naar de aangrenzende badkamer. Daar trok ze haar nachthemd uit en stapte onder de douche. Terwijl ze met gesloten ogen de lauwe waterstralen rijkelijk over zich heen liet stromen, voelde ze pas werkelijk hoe moe ze was.

Ze had het gevoel dagen achtereen te kunnen slapen, als ze maar eens één nacht sliep als vroeger. Tot de dag dat Aaron stierf had ze altijd kunnen slapen als een roos. Haar gedachten dreven onwillekeurig terug naar de sterfdag van haar man, naar het moment dat ze 's ochtends wakker werd en toen al direct zo'n onbestemd en onrustig gevoel had gekregen. In plaats van zich erop te verheugen Aaron zijn cadeautjes te gaan brengen en met hem zijn verjaardag te vieren was ze met de zenuwen op haar maag naar Boszicht gegaan. Had ze die ochtend dat benauwde voorgevoel niet genegeerd maar adequaat gehandeld, had ze de verpleging van Aarons afdeling gebeld hem binnen te houden tot zij en Bram er waren, dan had Aaron nu nog geleefd. Als zij... Snel draaide ze de kraan dicht, stapte onder de douche vandaan, griste de handdoek van het rek en drukte haar gezicht erin. Secondenlang bleef ze zo staan en hervond in die tijd goddank weer de controle over haar gedachten. Daarna droogde ze zich af, trok haar b.h. en een schoon onderbroekje aan en voelde zich van deze bezigheden alweer zo vermoeid dat ze, terug op haar kamer, neerplofte in het rotanstoeltje bij haar toilettafel. Dunne straaltjes zweet sijpelden onder haar oksels naar omlaag. Ze streek over haar maag, het

43