Terug uit de Hel van Buchenwald

hoogste 400 menschen, maar waarin 1600 man plaats moesten vinden. Van barak tot barak werden de bezoekers langs en door het gore vufl gesleept en van aangezicht tot aangezicht tegenover de skeletten in de slaaphokken gesteld, die in hun erbarmelijken toestand de Duitsche burgers zwijgend beschuldigden „OOK JULLIE ZIJN HIERVOOR VERANTWOORDELIJK!"

De Duitschers werden voorkomend behandeld Bevreesd behoefden zij niet te zijn en toch was de angst hun van het gezicht te lezen.

In de voorhal van het crematorium, een open plaats, lagen de lijken, geheel ontkleed, bij honderden en honderden opgestapeld De beenderen staken bij de uitgeteerde lichamen door het vel heen. Velen staarden met wezcnlooze doodenoogen naar de Duitsche burgers, die het liefst hun oogen afwendden, en wier blik toch telkens weer met magnetische kracht gericht werd op de afschuwelijkheden. Een groot aantal der Duitsche vrouwen viel in onmacht, De meesten, ook mannen, hadden moeite zich uiterlijk te beheerschen. Lijkwit en ontdaan kwamen zij het crematoriura-gebouw binnen, waar meer dan 50 000 slachtoffers in de ovens zijn verbrand. Daar zagen zij nog de beenderen van de kameraden, die een week geleden het kamp waren binnengekomen.

Voortdurend moesten ziekenverplegers vrouwen en ook mannen bijbrengen.

Dan werd de tocht voortgezet naar de galgen, waaraan honderden een naar Duitsche begrippen .onteerenden" dortri vonden, en naar de bokken, waarop honderden en duizenden hun 25, 50 en meer slagen met de gummiknuppel of de van ijzerdraad gevlochten zweep hebben gehad.

In het Pathologisch Instituut kregen de bezoekers, behalve de overblijfselen van de misdadige wetenschappelijkheden, ook de lampekappen te zien, gemaakt van getatoueerde mcnschenhuid.

Langs de steengroeven, waarin duizenden bezweken, slenterde de Duitsche kudde onder Amerikaansche bewaking naar een tribune, waarvoor plechtig halt werd gemaakt en waar een doek hing:

„Wij herdenken de 51.000 dooien, die in Buchenwald zijn gevallen”. En tenslotte, om te zorgen, dat Buchenwald geen der bezoekers ooit meer zou loslaten, worden zij naar de S.S.-hospitalen gevoerd, waar honderden kameraden liggen te sterven.

Vergeet nooit meerl

Op de appèlplaats zijn onmiddellijk na de bevrijding borden geplaatst, waarop groote witte plakkaten den Duitschers toeroepen, wat zij nooit meer mogen vergeten. Hun wordt de tijd gelaten zich goed in bet geheugen te prenten:

35