Terug uit de Hel van Buchenwald

Om 4 uur verschijnt Kamp-Oudste Nr. 1 op den toren om ons toe te spreken:

De spanning ontlaadt zich nu in een donderend applaus, dat minuten en minuten aanhoudt

Wij rennen de straat op om onze kameraden te feliciteeren. Gevangenen in de bunkers opgesloten worden bevrijd.

De ondergedoken joodsche kameraden komen juichend voor den dag. De 46 vermomde kameraden, waarvan er velen haren en snor hebben opgeofferd, sluiten zich weer bij ons aan.

Bij de zieke stumperds in het Quarantaine-Kamp groeit de hoop op herstel. Weldra zal het hun. dank zij het Amerikaansche Roode Kruis, aan mets meer ontbreken.

Om 8 uur worden de luidsprekers ingeschakeld. De Amerikaansche commandant zal ons toespreken, ons, die geen gevangenen meer zijnl

„Kameraden," aldus de commandant,

„Namens de geallieerde legers zeg ik U, die de gevangenschap in Buchenwald zoolang hebt doorstaan, hartelijk dank en betuig ik U onze bewondering voor den moed, waarmee gij de Nationaal-Socia-listische barbaarschheden hebt gedragen. Aan U allen, politieke gevangenen, komt grooten lof toe voor de wijze, waarop gij, ieder in zijn eigen land, den strijd tegen het fascisme hebt gevoerd. Wat wij in de laatste uren hebben gezien van de verschrikkingen, waarmee het Nazi-dom zich bezoedelt, is menschonteerend Wij zijn het in de eerste plaats aan de slachtoffers, die de bevrijding niet overleefden, schuldig deze afgrijselijkheden aan de wereld bekend te maken.

Gij zijt nu vrij, en het is mij een groot voorrecht U allen een spoedigen tcrugkeer in Uw vaderland toe te wenschen. Wat in onze macht ie zullen wij doen om di'. te bevorderen."

Deze rede was het sluitstuk van den elfaen April, een datum en een sluitstuk, die wij ons tot den laatsten snik zullen herinneren.

Den anderen morgen, voor het eerst sinds acht jaren in Buchenwald geen schreeuw „Het bed uit." Wij gaan onze schade inhalen. De portie brood wordt verdubbeld Wij krijgen boter en honing en ’s middags soep. maar, geen overbodige voorzicbtigheidsmaatregel, nog met weinig vet. En bovendien ieder tien sigaretten.

En daarna: niet meer naar het Werk-commando.

33