Terug uit de Hel van Buchenwald

en dus zullen er wel weer eenige uren voorbij gaan, eer het bevel tot evacueeren definitief wordt gegeven.

Om acht uur 's morgens komt het door. „Blocken, blocksgewijs, zooals bevolen voor de appèls, naar boven marcheerenl"

Niemand gaat 11

Ieder vraagt zich af, hoe de reactie zal zijn. Zal de S.S. gaan schieten? Dat zij het over zich heen laat gaan, is uitgesloten. Zullen zij het vliegveld opbellen en vragen, ons het kamp uit te bombardeeren? We moeten afwachten. De ingewijden welen één ding met absolute zekerheid: wij zullen ons leven duur verkoopen.

Om 10 uur wordt Kamp-Oudste Nr. 1 bij den commandant ontboden. Hij verklaart, dat de gevangenen niet bereid zijn zich te laten evacueeren en wel omdat het onvermijdelijk is, dat er duizenden uitvallers zullen komen, maar vooral — en dit is knap gevonden — omdat wij bang zijn door de Amerikanen te worden beschoten.

De commandant, die zijn eersten leugen en zijn eersten woordbreuk al ge-ruimen tijd heeft overleefd, vertelt, dat hij op bevel van Berlijn handelt en dat men er daar genoegen mee neemt, wanneer er voorloopig van de 48.000 man 20,000 zullen worden geëvacueerd.

Kamp-üudste Nr. 1 gaat overleg plegen met zijn vertrouwens-vrienden en de Block-Oudsten en deze komen tot de conclusie, dat weliswaar geprobeerd moet worden den aftocht te rekken, maar dat in het uiterste geval het commando moet worden opgevolgd.

Niet alle gevangenen konden zich met dit besluit vereenigen, toen zij ervan hoorden.

In ieder geval was er weer één dag gewonnen, want het transport zou den volgenden dag plaats hebben.

8 April.

De 12 nachtwachten van ieder woonblok hebben niets bijzonders waargenomen, maar rustig geslapen hebben wij niet. Het begon al met de mededeeling bij het opstaan, dat een extra liter watersoep zou worden verstrekt, want er was weer geen brood aangekomen. Er zijn menschen, die door de spanning den honger niet voelen, maar er zijn er ook, die bij toenemende spanning den honger nog minder kunnen verdragen.

Om 10 uur weer een bevel van den S.S.-toren. Het heele kamp moet om 12 uur op de appèlplaats aantreden. Dit zou zijn om met het oog op de voedselpositie precies vast te stellen, hoe sterk he* kamp was. Deze domme truc werd natuurlijk door den domsten doorzien. Intusschen was men erin geslaagd, den uittocht zeer in te krimpen. Het eerste transport zou slechts 5000 man sterk zijn.

28