Terug uit de Hel van Buchenwald

sein! Ook in de hel van Buchenwald. De Duitscher is „gründlich”, ook de Duitsche S.S.-boef.

Had een gevangene kans gezien, wat overigens maar heel zelden voorkwam, om te ontsnappen, dan stonden wij uren en uren, tot uitgeplozen was, wie van de 30 of 40,000 man ontbrak.

Ook zieken hadden zich op het appèl te melden. Wie niet loopen kon, menschen met open beenen (flegmone) moest naar de appèlplaats worden gedragen. Wie griep had of longontsteking mocht op het appèl niet ontbreken. Wat eigenlijk niemand behoeft te verwonderen, want men-schenlevens en lijden werden in Buchenwald niet geteld.

Wie tusschen vijf en zes uur overleed en dus niet meer vóór het appèl kon worden ingeleverd wat bij de doodsfrequentie van zooveel tientallen per dag dagelijks voorkwam, moest naar de appèlplaats worden meegenomen. Zij konden niet op de gewone wijze worden aigevoerd, zonder het kloppend totaal der telling in gevaar te brengen. Het was ergerlijk, verdrietig voc de vrienden, die het lijk te versjouwen hadden. Maar de onwaardig-behandelde, wiens lijk een naar uur in den regen op de modder werd gelegd, had er althans geen weet van.

Straffen.

Op het wegloopen, vooral van Russen of Polen, was bij arrestatie de doodstraf gesteld. Dit geschiedde door een nekschot of door ophanging aan de galgen. Een enkele maal werden de veroordeelden tijdens het appèl opgehangen. Dan moesten de blokken „linksom" maken, om de lugubere vertooning te aanschouwen.

Dan werden de vuisten gebald en de tanden op elkaar gezet, maar geen beweging van afkeer of verzet werd vernomen.

Er bestond een speciale bok, waarop gestraften werden gelegd, om voor de één of andere overtreding 25, 50 en een enkele maal 75 slagen met een gummiknuppel of een bijzondere, van staaldraad gevlochten zweep te ontvangen Niet zelden werden dan zelfs de nieren geraakt en stukgeslagen. Geen uitzondering was het. als de laatste slagen op een lijk neerkwamen. Wie het er levend afbracht, was na maanden nog bont en blauw.

Vóór onzen tijd ging het nog beestachtiger toe. Er waren S.S.-bocven, die genoten van de gruwelijkste wreedheden. Het is voorgekomen, dat men gevangenen, nada zij zich ontkleed hadden, voorovergebogen liet staan. Dan werden hun polsen en enkels gebonden. Een slang werd door de anus ingevoerd, en hierdoor werd vervolgens een bepaald vocht gespoten. Dit duurde zoo lang, tot de ingewanden in stukken door den mond naar buiten kwamen. Meestal bezweken de slachtoffers reeds gedurende dezen sadistischen gruweldaad.

14