Kamertjeszonde

287

Ka : Eén ... twéé . .. drié . .. viér .. . vijf ... zes . .. zève . .. acht... nège ... tienè . ..

Netje : Nou jij ... Niet kauwe, hoor. Eerlijk zuige, hoor? Eene ... Tweeë .. . Drieë . .. Viere .. . Vijfe .. . Zesse . .. Zevene ... Achte ... Negene ... Tienè ... Ho !... Hó !... Nou ik weer.

Dan begon Ka weer te tellen, ’n Kwartier later lagen ze te slapen, blootgewoeld, met de koontjes tegen elkaar, de vlaskopjes teer pluizend op ’t bultige wit van het kussen. Toosje, ’t jongste kind van Georgine kwam éénmaal in de week met ze spelen, ’t Was ’n ziekelijk bleek meisje van drie jaar met groote zwarte starende oogen. Juffrouw Stengevis, vies-lachend bracht haar, wat ’n goeie gelegenheid voor haar was om telkens het geld te komen halen, dat ik Georgine gaf. Vriendelijk had ze mij als nieuwe heer geaccepteerd, als dè betalende heer. „Je mot niks an Isaac schrijve, had Georgine haar eens gezegd: „ik ga van ’m scheije en trouw dan met Spier.”

— „Waarom doe je toch zulke verhalen,” zei ik boos, toen ze ’t me vertelde.

„Wou je dan dat ze me man schreef?”

„Wat kan óns dat schelen?”

„Nou — ’k heb ’t liever niet.”

„Je dee toch véél verstandiger ’t zelf an hém te schrijven. Dan weet-ie ’t uit de beste bron. Och, en die scheidingskwestie vind ’k zoo’n bijzaak. Wat doet ’t ’r toe of je de man mèt het kontrak ben als je vrouw niet van je houdt, niewaar ? De scheiding is gebeurd. Jij ben nou vrouw Spier of juffrouw Spier of mevrouw Spier, net wat je ’t liefst ben. Schrijf hem royaal dat je’n anderen man genomen heb en basta!” —„Ik zal hem schrijve.” — „Goed.” Toosje was ’n stil kind. Als zij met Netje en Kaatje speelde, leek zij het ouwelijk moedertje. Zwijgend zat ik er bij als zij keukentje knoeiden. Toosje was de „mevrouw”, Kaatje de „dochter”, Netje de „dienstmeid” en dan moest ik op visite komen. „Kom u binne, meneer. Ga u zitte. Wat wil u gebruike ?” ... „Nou liever niks, mevrouw.”

„Ik heet mevrouw Stengevis.”

„Zoo mevrouw. Héél aangenaam.”

„Wil u ’n koppie sjokola?”

„Alsjeblief, mevrouw, dólgraag. ”

Lachend stond Georgine toe te kijken. Toosje brokte met fijn-witte tandjes ’n paar natte piezeltjes chocola van ’t cents-tabletje,