Kamertjeszonde

263

van ’n dak glijjen ... ruscht!... Met zóó’n vaart... en ’n baard zoolang als de heele Jan Steen — dat zou iets voor je pa zijn, hé Netje, om Sinterklaas te knippen, hè ?”

„Hou toch je mond!” — lachte Georgine gedempt — „als die ’t hóórt!”

„Hou u nou uw mond mamma!”

„ ... Enne toen zei die : hoe gaat ’t met Kaatje Casper..

„ ... Kaatje Davidson...” verbeterde Ka.

„ ... O ja .. . met Kaatje Davidson — èn met Netje Doedelaar ... toen zei ik best... en toen zei hij : nou da’s maar goed ook, anders nam ’k ze mee naar Spanje. En dan zou Willem van Oranje nóg is moeten vechten om ze vrij te maken!... Toen zei hij weer: Eet ze nooit met d’r vingers van d’r bord...”

„ ... Nee, dat doe ik niet meer, wel mamma”...

„ .. . Nee, nóu eet ze netjes.”

„ ... Enne zet ze altijd voor d’r    mamma    ’n    stoel    klaar,    vóór

dat ze zelf gaat zitten an tafel” ...

„ ... Enne of ’k ’s avonds niet huil as    ’k slape ga ...    enne of ’k    altijd

zeg goeie middag en goeie avond ... enne of ’k me voete veeg” .. .

„Juist. Dat vroeg-ie allemaal... en toen kwam z’n knech-ie d’r bij staan. Die riep enkel maar Boehoe !... Boehoe !... Boehoe ! . .. En die vroeg zijn ’r geen stoute kinderen om op te eten? Ik heb zoo’n honger!... Ik ben zoo flau-uw! Toen zei ik: nee lee-lijkert en as je an Kaatje of Netje komt, dan vreet ik jóu op en toen ging-die an ’t lóopen!... en toen kwam ’r ’n agent en die zei jij mag op de stoepe zoo hard niet loope — en toen zei ’t zwarte knechie : leelijke aap — en toen zei de agent: dan mot jij maar mee naar ’t buro — en toen zei Sinterklaas: nee dat zal je wel laten, want ’t is mijn knechie — en toen zei de agent: — Best mijneer — Nou, dag kindere, ’k ga uit. — Als Sinterklaas komt, moeten julli niet bang zijn hoor!”

O mijn God welk een limpiede, lichtblauw geluk in kinder-oogen! Waarom verstart niet ons grof-bewegend leven, wanneer wij in die onmeetlijke diepten kijken? Wat is hemel, aarde, licht, duisternis ? Waar is schoonheid grooter dan in luistrende kinder-oogen? Hebben wij niet mede de vrouw lief om dat, den weerschijn, het soms éven limpiede, teerblauwe, reine ?

Frits, goor loopjongetje hielp mij. Binnen begonnen de kinderen met opgewonden beefstemmmetjes te zingen: '