Kamertjeszonde

259

voor een beroerte ... sie u... dat wil niet segge dat u ’n beroerte hèppe sal, maar u het d’r anleg voor. ..”

„Nou je voorspelt me wat, hè-hè-hè!”

„ ... Uw leferlijn wordt van ’n andere lijn doorsneje ... da’s ’n toefallige siekte ... sie u ... da’s kiespijn ... en da’s de lijn van Saturnus of de gelukslijn... sie u... die kronkelt in de verdieping, da’s arremoe, siekte en hoofdpijn”. ..

„Nou da’s ’n heeleboel voor me geld ... Wie gelooft nou sülleke onsin!... Me man en ikke geloove an geen god en geen duvel ... Dat is me soo ies... anleg voor ’n beroerte, arremoe, siekte en hoofdpijn... Ik kom nog is terug, seg!... Wat seg u meneer ? ... Hè, wat ’n bijgeloovigheid !”

Sipjes kijkt ze over den kiespijndoek, zuur lachend, druk in haar ongeloof.

„En ’t kompt altijd uit, niewaar Sorsien ? ... ’k Heb is ’n kemiek gekend — je weet wel wie, Sorsien —, die had vereelte puiste in sijn lefenslijn en die het later ook ’n moord begaan, niewaar Sorsien — die stak ’n vrouw waarmee die leefde met ’n mes in d’r sij dat d’r ingewande d’r uithinge — en as d’r rooie lijne op de natuurlijke lijn sijn, dan heppie ’n moordenaar voor je .. . Vraag is an Sorsien, die het ’n plotseling afgebroke lefenslijn ... Vraag d’r is of ze niet gelooft dat ze plotseling an d’r end §al komme...”

„Ik geloof d’r waarachtig in,” zegt Georgine met groote overtuiging.

„Nou maar juffrouw, daar mot u niet in geloofe..; sulleke onsin .. . daar sou je siek van worre — as je d’r an geloofde . ..” adviseert juffrouw Doedelaar.

„Seg dat nou niet,” vermaant juffrouw Stengevis: „d’r sijn meer bofennatuurlijke dinge... Bij ’n man die met sijn eigen dochter geleefd het — ’t is gebeurd, hoor ! ’t meissie was swanger van ’m! — vonde ze in de gelukslijn ’n witte snee ...”

„Nou maar ’k vin ’t alle-jezische-larie... Je levenslijn afgebroke ... Hèhèhè-hè-èèèè! Hoe is ’t gosmogelijk !” lacht de barbiersvrouw, zenuwachtig-druk.

„Nou en ik gelóóf d’r an,” herhaalde Georgine.

„Kom juffrouw wees wijser.”

„Ja, ja,” — knikkelt juffrouw Stengevis: „je mot maar onge-loofig sijn... U is de eerste en de laatste niet... De profeet Jesaïa ... wat sei die ? ... Die sei... Uwe hand verkondigt, dat gij lang lef en sult.”