Kamertjeszonde

135

in al die boeken het gerangeerd, uitgezwabberd jongmensch tot de gratie van god’s bourgeoisdom kan terugkeeren ? Manon is een hoer Al de fatsoenlijke burgerjuffies grienen om Manon. Ze wouen allemaal ’n Manonnetje zijn met ’n ridder Des Grieux om ze te begraven in een woestijn. Stel je de gezichten eens voor als ’n Manon, ’n échte Manon op ’n Hollandsche burger-mansbruiloft of op ’n nèt bal geintroduceerd werd! Wat hebben ze ’n meelij met ’t gehoer in boeken, wat spoegen ze op ’t andere waarvan ze niks weten ! Gooi Manon is op !”

„Waar staat ’t ?,” vroeg hij bij de boeken zoekend.

„Naast de gele bandjes. Née, daar. Wacht ik zal je eens ’n klein stukkie voorlezen”...

„Zou je nou maar niet eerst *n bad nemen ? Trees kan elk oogenblik”...

„’k Geneer me niks voor Trees. Hier heb je zoo’n stukkie, ⁵t eerste ’t beste als Manon dood is en Des Grieux z’n ouden vriend Tiberge ontmoet : „Je lui déclarai que les sémences de vertu qu’il avait jetées autrefois dans mon coeur commençaient à produire des fruits dont il allait être satisfait.” Zie je, nou is de hoer Manon op zij gesmeten, wordt Des Grieux ’n braaf burger. In onzen tijd zou Des Grieux gerust om de hand van ’n kuische burgerdochter kunnen komen. Die is gerangeerd zouen ze zeggen. En de hoer Marguérithe Gauthier? Je moet n heel schouwburgpubliek zien blerren bij het onderhoud tusschen haar en de pa van Armand. Ze doen haast in d’r broek van meelij met Marguérithe. Ze zouen d’r zoo graag zien „trouwen” met Armand. En als ze in de pauze in den foyer ’n Marguérithe zien zitten, kruipen ze schuw in d’r schulp van eerbaarheid, fatsoen, kijken ze zoo’n vrouw an met al de minachting van verwaten, achtenswaardige, nette burgers, om strakkies weer bij den dood van de hoer Marguérithe te zitten snotteren en huilen. Je kunt er de donder op zeggen dat Armand Duval later ’n bliksems nette burgerman wordt met ’n heele scheut ingepende nuffies en op hùn beurt zwabberende poentjes tot kroost ! Da’s 't slot van ’n hoeren-idylle. En wat vin je in Sapho ? Is ’t al weer niet ’t gedonderjaag, de tragische strijd, hahaha ! tusschen zalig bourgeoisdom en wat ze noemen een maîtres ? Spreekt Des Grieux niet van zijn maîtres? Spreekt Duval niet van zijn maîtres? Als je dat van jouw neef in een boek beschrijft, zeggen ze : wat ’n ge-meene kerel, wàt ’n arreme dienstmeid met d’r kind, wàt ’n