Schetsen, deel 8

56 Analyse van twéé gemoedstoestanden.

hier nadruk op. Bijna een kwart eeuw dee ze regelmatig wat in drukke Amsterdamsche straatjes gedaan wordt. Ze stond op, ontbeet met ’n kop thee en ’n beschuit, dee Maandag met Kee de tuinkamer, Dinsdag met Kee de voorkamer benêe, Woensdag met Kee de slaapkamer boven, Donderdag met Kee de goeie kamer vóór — Vrijdags schuurden ze droog en Zaterdags kreeg ’t heele huis nog ’n beurt, dee de werkster de gangen en de pui — Zondag was de rustdag, gingen ze naar de Kerk, dronken tegen vier ’n glaassie zoete likeur, zaten ’s avonds in de goeie kamer.

Maar bóven dit alles uit, bóven deze regelmaat van ingetogen dingen was het zitje, het goddelek zitje tusschen de werkzaamheden door, ’t zitje met ’n kop koffie, ’t zitje met ’n kop thee, ’t zitje met de krant, ’t zitje Zondags met de zoete likeur, kortom het zitje aan de straatzij.

De kreukellooze statiegordijnen boven, en de keurig gestreken witte hanggordijnen beneden hadden gier-lande-openingen waartusschen eenerzijds Weduwe Van Dalen’s hoofd — anderzijds dat van Kee paste, zonder dat je opvallend door de overburen gezien werd. En omdat de weduwe nu vele j a r e n in ’r zitje gezeten had, zóó dat de leunstoel al tweemaal overtrokken en opgevuld was, was het overzijstraatje in haar geheugen geëtst. Ze wist ’r alles van. Ze kende bij naam en toenaam de buren, ze kende de overzij-puien, de overzij-kleuren, de overzij-gordijnen,deoverzij-bloempotten, de overzij-verlichting, de overzij-menschen,