Schetsen, deel 8

14    Aanzoek II

van emotie. Ze droeg ’r Zondagsch rose blousetje en •den ring van duitsch goud met den valschen briljant, dien pa van ’n tournée in Saksen had meegebracht. Vannacht, toen pa met de komieke boodschap thuis iwam, had moe ’r papiljotten gedraaid met ’n heete haarspeld. Nou kruifde ’t blonde haar, als in poeiering om ’r voorhoofd en ’r oogen stonden gr9<3t van ’tzon-derlinge dat geschieden ging. Voorverleje week had ze monsieur Cochet ’t eerst met pa ontmoet, had monsieur Cochet verliefd met z’n oogen geknipperd, z’n zwarten snor bedraaid — toen had ze ’m verleje week nog eens gezien in ’t artisten-café, waar ze met moe samen pa haalde, omdat pa anders wel tot twéé uur kon plakken — had monsieur Cochet wèer kalverig-verliefd gekeken èn snor-gedraaid èn ’n complimentje gezegd dat ze toch niet verstond — eergister, toen ze bij de deur van de muzikanten op pa wachtte, had-ie — o, die Franschen hadden zulke rare en toch zulke erg nétte manieren — ’r hand fatsoenlijk beetgepakt, ’r ’n kus op gegeven en ’n heele boel verteld — in ’t ijle — in de zwarte nachtlucht — ze begreep ’r geen -sikkepit van — evenmin als hij haar begreep. Maar z’n zwarte oogen en z’n zwarten snor vond ze snoezig en gedistingeerd — en z’n witte tanden als-die lachte en z’n succes als-ie optrad énkel met z’n liedjes.... En jawel — vannacht was pa thuisgekomen met de boodschap, die moe dadelijk papiljotten dee branden: monsieur Cochet, de Fransche komiek had aanzoek om *r gedaan — in ’t artisten-café, waar neef Gerrit ook was, Gerrit die Fransch verstond en voor tolk diende.