Schetsen, deel 2

OUDE SPOOKHISTORIE.    81

„die kunstjes kennen wij .... Ik zal ’t je zeggen .... Heb je ’n hamer en ’n spijker, Jansen?” n Hamer en ’n spijker?”

„Ja geef maar op.”

Jansen zocht onder algemeene aandacht in ’n la van ’t buffet, had geen spijker wel een kram. Ook goed, meende de veehandelaar.

„Nou ga jij naar kruis van Rooie Mie, hahaha! en spijkert ’r mijn adreskaart op vast. Hier heb je de hamer, hier je kram en hier mijn kaart....

L. B. DIKKERS

Veehandelaar

ROTTERDAM.

.... da’s ’n goeie reclame hahaha!.... En

als je terug ben ga ik met een van die heeren kijken — anders alleen, of de kaart ’r zit. Zit-die ⁹r, dan is meneer z’n dubbel rondje kwijt. Je kunt ze voor mij wel vast klaar make, Jansen! Hahaha!” Maar Jansen, angstig, had ’t liever niet en waarschuwde. Want niewaar ’n ongeluk ligt in ’n klein hoekie.

Onder gelach en bang gepraat, trok de reiziger de deur toe. Het kerkhof was recht aan de overzij, iaagomrasterd door traliewerk. De sterke stomptoren stond in het midden, niet te zien nu door het geweldig donker buiten. Het woei vrij stevig. Om den hoek van de dorpsherberg proestte windgeloei. Overigens was het heelemaal geen spookweer. Kraag-op, stapte hij over den keiweg, recht op het hek toe, schouderophalend. Het was weer zoo iets typisch van dat ganzenvolk, zoo iets grenzen-

SCHETSEN FALKLAND. II.    6