Schetsen, deel 2

76    CORRIE.

„Ben jij de inkt gaan halen?”

„Ik? ... Welnee. .. Hoe komt u ’r op? ... Nee da’s ook ’n vraag! ’k Mag toch niet in avondlucht!... Nee dat heeft ma gedaan .,. Maar nu is ze wéér niet goed ... Wat migraine ... De koffie zet ma... strakjes zal ik ze wel binnen brengen... Wil u ’n haarspeld voor ’t kurkje van ’t fleschje?” ...

Bleek, licht-bezweet stond ze in den lichtkring der lamp, perreltjes onder het gepluim van het voor-hoofdshaar.

„Heb je al een glas port gedronken?” vroeg hij, peuterend in het kurkje.

„Nee hoor,” zei ze, hoofdje schuddend, met een rilling van afkeer.

„Hou j’r dan werkelijk niet van?”

„Nee. .. God nee... ’k Vin dat goed net een drankje ... Gaat *t?”

„Ja-wel,” zei hij, kurkje uitwippend: „weet je wel dat ’t kwart over tien is, Corrie? Zou je niet naar bed gaan?”

„Ja ik ga dadelijk... Wil u heelemaal zwarte koffie?”

„Och eigenlijk wil ik geen koffie.”

„’t Water kookt al.”

„O kookt ’t water al?”

„Ja ’t water kookt.”

„Wil ik je soms even komen helpen?”

„Helpen? Nee, die is goed! ’n Heer koffie zetten !... Nee, zoo erg is ’t met ma niet... Ze zal er nu wel mee klaar zijn ... ’k Zal is gaan kijken... ’k Ben in *n wip terug.”

De loshangende haren wuifden haar achterna, lichtelijk dansend op de roode blouse.

In ’t keukentje hoorde hij haar scharrelen met den ketel.