Schetsen, deel 2

44    LIEFDADIGHEID.

mocht ik kijke... En dan krege ze jurrekies aan... En as we dan thuis kwamme atte we brood en melk.. . En die Simon die had met krijt op de muur geschreve: Rosette is ’n spinnekop.. . En toen was de juffrouw zoo boos ... En as ’t regende dan zatte we in de varandah en dan deje we blindeman en allemaal spelletjes .. .*

In Haarlem stapten ze uit om tante Serre op te zoeken, nu ze tóch op reis waren, ’t Ging in één moeite door en zoo gauw was je niet weer uit Amsterdam weg. Eerst tegen den avond kwamen ze in de Jodenbuurt Isaac zat voor de deur, slaaprig, moe. ’t Werd een kort bekijken van ’t kind. De buren van éen, twee, drie-hoog die moesten het zien, verwonderd over de pracht van een kleur die ’t had. Er werd gepraat, geredeneerd over de twee kilo, drie ons, maar ’t kind, moe, gewend aan vroeg-naar-bed-gaan in die twee maanden was in slaap gevallen in de armen van Saar.

„Leg jij d’r effen na bed, Saar," zei moeder, warm van de reis.

Saar sjokte de trap op, twee-hoog, doorliep het portaal waar een zoet-muffe stank was, deed open de deur. Bij het licht van de maan, die zwakjes de kamer doorzilverde, kleedde ze Esther uit, wier hoofd telkens loom glipte op zij.

Op het matras op den grond lagen David, Moos, Rebekka en Jacob.

Saar trok de deken wat weg, lei ⁹1 kind naast Jacob, die nijdig zich omdraaide en de deken weer stoppend om de lijfjes der vijf, ging ze naar beneden er over denkend dat het matras wat klein werd voor zes en David er wel weer af zou rollen, als zij er strakkies bij zou komen.