Schetsen, deel 2

HEVIG AVONTUUR VAN TANTE MIJNTJE. 21

dat-ie ’t best de kunstjes dee. Met een klontje tus-schen de uit gedroogde vingers, toeterde (zie boven) de ouwe juffer:... „Shoo, shoo, shoo!. .. Wou jij wat hèbbèèè . .. wou jij wat hèbbèè.. . shoo! shoo!... Netjes!... Mooi shoo!... Shoete hond . .. Shoete Toto ... Wat shegtie-dan ? ... Eerst spréke ! ... Hoe spreekt ie?... Hoe spreekt de shoete hond?” — Rafrafraf... Rafraf — „Mooi shoo!... shoet beest! Me tootertje ... Me shattemebabbie... Me rabbemedijntje .. . Me dikke waffedebassie ... Me snoetie!” In zuivere extase ging ze tot gebrabbel over dat niemand verstond, klanken geroffel dat ’t best aan gaf haar sentiment van ’t oogenblik, In die opzichten, mijne vrienden, was tante Mijntje, zoo zuiver en zoo goed sensitiviste als de grootste dood-ste sensitivisten onzer dagen. Had Toto het stukje suiker vergruizeld dan was de beurt aan Titi, die minder mooi öpzat.

Weer sprak tante Mijntje, liefderijk-toeterend (zie boven) „Shoo ... Shoo ... Nou jij ? ... Shal jij nou is mooi shittèèè ... Nee shoo niet... Shoo ... Shoo... En ’n pootje ... Nee dasch ’t verkeerde pootjèèè... Mag jij je linker pootje geve... Shoo; ’t rechter ... Nou ben je ook ’n shoete hond ... héél shoet.. . héél shoet. .. Shoo ... Open je bek-kie... me lekkere babbemerabbedie ... me vette toetemerijntje ... gotogot watte dikshak ... watte lekkere dikshakke... Hebbe jullie ’t goe-oe-oe-d bij ’t vrouwtjèèè ?... Hebben jullie ’t goe-oe-oe-d... nou sheg nou is wat... ”

Raf-raf-raf-raf! Raf-raf!

W ef-wef-wef-wef!

Dat was ongeveer het begin van eiken avond. Zij dronk thee, las haar krantje, sprak met de honden. Als 'r buiten iets ritselde sprak ze harder, nazaler... „Pak she ... Kisch-kisch-kisch ... Pak