Schetsen, deel 2

20 HEVIG AVONTUUR VAN TANTE MIJNTJE.

pondeerende klank voor het klarinetachtig ge-toto en ge-titi van tante Mijntje, als ze bedrijvig door de gangen hippelde en haar vriendinnen aanriep. Maar laten wij voor den duur van dit hevig avontuur, om niet te lang uw nieuwsgierigheid te kietelen, overeenkomen, dat ’t woord toeteren hier en alléén voor vandaag, remplaçant zij voor ’t hoog-neuzig, kermende-hondachtig, misthoornig, spreek-buizig, loopende-waterleidingachtig geluid van tante Mijntje, als zij 1 i e f d e r ij k aan ’t praten was met Toto en Titi. Dan zwol de polyp in haar neus mét ’t hart in haar boezem en versmolten de nazale klanken tot sentimenteele hobo-zwevingen. Als de boel opgeruimd was, ’t dagmeisje weg, de theepot op tafel, tukten tante Mijntje, Toto en Titi, gezamenlijk snurkend, sympathiek snurkend, zooals oude pucken én oude juffrouwen ’t vermogen. Na dat lékkere, héérlijke tukje dronk tante Mijntje ’n kop thee met vier klontjes, wat de belangstelling had van Toto en Titi, die jaren lang ’t zelfde gezien hadden, ’t Kamertje was knuf-knuf van zindlijke gezelligheid. Dicht op de tafel hing de lamp met een roode roos er onder voor de drupjes en een rood-papieren kap er om voor de oogen. Op ¹t theeblad, blauw en wit, met een zwarte lijst, stond ’t komfoortje van wit porselein met vier transparente maagdelijke voorstellingen van poeslieve herderinnetjes en poeslieve herders met bloote, schoone voeten. Naast ’t komfoortje was ’t bebloemd-verlakt trommeltje met boterkoek, daarnaast de suikerpot met klontjes, ’t lepeldoosje en ⁹t eene kopje. Als de lamp op was, ’t komfoortje an, ’t tukje gedaan en ’t kopje toebereid met vier klontjes, kwam het zoo-even vluchtig aan gegeven 1 i e f d e r ij k spreken van tante Mijntje met de twee dames in de luierstoelen. Eerst met Toto, die de lieveling was, om