Schetsen, deel 5

EM1LJE CULP,    33

danken heb: — je wèer gezond worden — je wèèr gezond worden — in de kracht van je jonge leven. Het spreekt van zelf dat wij bij dit traineerend, zacht-fluistrend gesprek, dachten aan de Emilie Culp van vroeger, die wij zooveel jaren hadden zien optreden, Emilie Culp die haar succes te danken had aan haar vriendlijke voordracht, nooit het wulpsch-mondaine van chanteuses imiteerde.

Maar niet om te reageeren op de sentimentaliteit van lezend publiek heb ik dit geschreven. Ik weet wel dat de behaaglijke huishoudkamers verzot zijn op contrasten — lief-sentimenteele zaken zeer beminnelijk vinden en korte beschrijvingen als deze zoo spoedig vergeten als zij ze lezen.

Er gaat zoo’n boel om in de groote stad.

Toch heb ik dit verzoek: ge hebt toegejuicht, gelachen, zélfs toen zij onbewegelijk en al-ziek in den Parkschouwburg optrad — doet nu een vriendlijke daad, behaaglijk gezeten vrouwen, die haar hebt hooren voordragen — overal, het heele land door — en zendt naar dit hoekraam, dit eenzaam, rustig hoekraam watfrissche, eenvoudige bloemen. Ze worden over voetlicht toegestoken om ter wille van ijdelheid te verdorren. Waarom nü niet? Zijn zij niet liefste en hartlijkste groeten bij een zoo laïig en gruwelijk ziekbed ?

Woensdag, ip Januari,

Vandaag kan het slot geschreven worden van het feuilleton van Donderdag-morgen jl.

Toen wij verleden w^eek het Gasthuis verlieten, liep een bloedverwante ons schreiend achterop. En op die stille gracht vertelde zij ons snikkend dat de dokter zoo juist de familieleden had doen waarschuwen dat zij driemaal per dag op bezoek konden komen. Dat wil zeggen dat de patiënt hopeloos was en elk

Schetsen Falkland. V.    i