Schetsen, deel 5

4    LEVENSLOOP.

met een pruim achter z’n kiezen komt er nooit. Op twaalfjarigen leeftijd schreef ik reeds tooneel-kritiek. Mijn zuster toen ze èlf was. Wij zijn altijd voorspoedige kinderen geweest. Kritiekschrijven kun je héél vroeg en als ik U een bescheiden raad mag geven, begin dan — als je ooit schrijver wordt en ik zou U dit wel willen aanraden: er zijn er in Holland lang niet genoeg, er moeten er véél meer komen —, begin dan met tooneelkritiek. Die is erg gemakkelijk, want je weet al licht dadelijk meer dan ’n komediant, kunt ’m dus op zijn kop zitten. Van kop gesproken: ik draag m’n haar steilweg, laat me liefst tweemaal per maand knippen bij den barbier om den hoek van de Van Woustraat (als ik in Amsterdam kom) en eiken morgen neem ik een koud bad, wat niet belet dat ik een onaangenaam buikje krijg. Ge vraagt naar mijn levensloop? Ik geloof niet dat er nog levensloopen of loopbanen zijn of zullen komen. Een evenement in mijn leven geschiedde gister toen hier een paard op hol ging en ik het tegenhield. Een uur later lei mijn kip haar eerste ei van het jaar. Van de schrik of rechtmatige trots? Wie zal het zeggen ? O ja, ik heb meerdere wederwaardigheden in mijn leven ondervonden. Als kind ben ik eens op mijn boterhammentrommeltje gevallen, als jongeling ontvielen mij mijne illusies, als man verval ik meermalen in peinzende buien, waarvan bijv. deze brief resultante is. Ik houd van flensjes, biefstuk, gevogelte, wild, ben een liefhebber van dieren, houd er honden, poesen, kippen (mijn haan heb ik weggedaan: die had het snot) op na, en heb gedurende twee dagen een aapje gekoesterd dat een journalistieke wurm, die als sociaal tégen het gebruik van sardines was, mij op mijn jaardag schonk. Het dier geleek echter in reuk op boven