Schetsen, deel 5

110    VERTROUWELIJKE BRIEF.

heeft het me verbaasd dezen Sinterklaas niets van je gezien te hebben. Je doet ganschelijk verkeerd tegen dezen tijd obscuur te worden. Vergeet je dat er in Holland maar éénmaal per jaar g r o o t e belangstelling voor letterkunde is en dat wij onze zaken ten zeerste verwaarloozen, wanneer wij op deze Beurs van het geestelijk leven met geestes-kin-deren ontbreken? Deze week heb ik zonderlinge ontroering ondergaan, eene ontroering méér geaccentueerd dan in vorige jaren. Misschien lag dit aan de smaakvoller uitstalling der verschillende boekwinkels. Ge begrijpt dat ik langs de étalages loop als een schooljongen, die verzot is op diverse lekkernij van suikerbakkers. Een Sinterklaasuitstalling van boeken vind ik zoo geheel aangenaam, zoo geheel èn volkomen symbool van het letterkundig bewegen dezes belangwekkenden tijds. Een boeken-Sinterklaas is er niet naast, niet weifelend, niet wild, niet verrassend. Zij is jaar in, jaar uit, de Leipziger Messe van Holland’s lievigheden. Mijn waarde, versta dit niet verkeerd. Dit zoo zeggend bedoel ik eene appreciatie, zoek ik uiting te geven aan een prettig h u i s 1 ij k gevoel, de sensatie van te leven in een allerpleizierigste wereld, waarin een elk voor een elk een boei overheeft, waarin de uitgevers het letterkundig publiek — en daar moet je zoo min niet over denken: ik zou je ’n heele collectie namen kunnen noemen van prettige menschen met lang geen gekke kijk op onze zaken — trachten bezig te houden, waarin de schrijvers gaarne arbeid verrichten voor uitgevers, de couranten dat loflijk werk steunen en het Sinterklaas-publiek zorgt voor de noodige circulatie van contanten. Op deze wijze, mijn waarde, heeft er een beschaafde verbroedering plaats tot gezamenlijk amusement van een pleizierigen tijd. Dat