Schetsen, deel 10

54    ART.    188.

acht dagen op te mogen voeren, óf Koning E die pus van zekeren Soofokluts, vertaald door zekeren Vondel, óf De getemde Feeks van den-zelfden Schaakspeer van wie wij daar net ’n stuk hebben verbooien.

Kunst, ’n Beetje vlugger, commissaris, ’t is kwart voor tweeën.

Staal. Ja, een van tweeën. Over dat Koning Ediepus hoeven we niet ’t tiènde van ’n woord vuil te maken...

Kunst. Ho, ho! Je heb 't toch over de Koninklijke, commissaris?

Staal. Ja, over de Koninklijke, burgemeester!...

Kunst. ... Diè zal toch geen zedenbedervend vergif voorzetten?

Staal, (driftig). ... Die is 't érgste, heeren! In dat smaadstuk, in dat schandestuk, heeft ’n zoon z’n éigen moeder .... (fluistert om beurte de wethouders in ⁹1 oor).... Ja, da’s Koning Ediepus! Van de Koninklijke!

De Wet. As ze daar in Den Haag achter kommen, zal mót geven. Ik zou niet graag an me vrouw durven oververtellen wat ’k hier in minder as ’n kwartier heb gehoord, 't Is zonde! ’t Is schande!

Stom. 't Is beestig! We moesten de schouwburgen maar héélemaal sluiten!

Kunst (ontroerd). As je pas op den Burgerlijken Stand zés paar gelukkig heb gemaakt, dan weetje niet hóé je 't op de wereld heb, as je ineens zooveel misdadigheid hoort! En dat van deKonink-1 ij k e! Die ’t voorbeeld moest geven! (bewogen opstaand, heftig op en neer loopend) ’k Ben ’r van ondersteboven, mijneheeren. ’k Ben ’r kapot van! ’n Moeder... 'n Zoon .... ’n Zoon ... ’n Moeder! Waar zijn de grenzen!... Zijn de zeden van onzen tijd