Schetsen, deel 10

HIJ DRAAIT ZICH OM IN Z’N GRAF.

geweest — en jawel niks as gekibbel. De heele week te angstig, om 't onderwerp in te leiden, had ze al in ’r klasse meegewerkt aan ^?n studie naar naakt model — ’n teringachtige vrouw, die, om ’r voor ’r huishouden wat bij te verdienen, ^?s middags poseerde. Voor geen goud zou ze de studie van ’n ingevallen vrouwe-kop, met mageren nek en hangende borsten, of de rug-teekening van door-ribt vleesch en slierigen haarknoet, aan pa of ma hebben getoond. Misschien was ze nog stiekum doorgegaan, ’t onweer ontwijkend, maar morgen zou ’n bedelaar poseeren — ’n man — ’n man met ’n ruigen baard, die van atelier naar atelier trok, om door de kleur van z’n armoe ’n weekloon te halen. — Dat ongekende, ongeoorloofde, durfde ze niet verder, niet zonder permissie aan. En nu, enkel bij ’t voorstel van ’n vróuw, had je de poppen an ’t dansen.

Ma kwam weer binnen.

Nog eens ’r aanloop nemend, voorzichtig, bang voor ’n nieuwe explosie, begon Rosetje: „Hóór u nou nog is — de dochter van de Fransche Consul en juffrouw Van Houten — al de andere dames doen mee. Wat kan ü ’tdan schelen? Ze zijn maar h&lf naakt...

„Hou je mond!”, gebood ma: „Tc wil’t wóórd naakt niemeer hooren! Nee, dat mot Tc an oom Jacob vertellen — da’s weer zoo iets nieuws as de tegenwoordige boeken die je niet lezen ken — as de stukken in de komedie waarvan je ibbel wordt, waarvan je geen woord verstaat — ’k durf ’t niet eens an je tante te zeggen! Naakt! Hoe komt men op de inval! Op de krankzinnige idee! An de nonsens ! Duizend miljoen dingen, om niet te tellen zijn ’r — om af te teekenen! Landschappen, kamers, huizen, weet ’k veel wat al niet, heb-ie voor 't grijpen!