Schetsen, deel 10

10 HIJ DRAAIT ZICH OM IN Z'N GRAF...

Dit was ’t geval.

Toen Rosetje 'n droomerig meisje van twaalf was, zat ze r Hollandsche en Fransche cahiers, oók ’r schriften van aardrijkskunde en geschiedenis, met krabbels van menschen, dieren en huizen te illustree-ren. ’t Was ’n wonder. Zonder dat ’n sterveling ’t ’r geleerd had, enkel van zichzelf, kon ze in de koe-looze stad ’n koe met barstende uiers teekenen, dat de hééle familie ’r over sprak, Dutte gromoe op ’n Woensdagmiddag, as ^fr geen school was, in den leunstoel bij ’t raam, dan maakte slaperig Rosetje geregeld ’n photographie op den witten omslag van ’t rekenboek. Meer as ’n mèrakel! Wie je ’t zien liet — of *t de meid was, of oome Jacob, of tante Thea, of de horlogemaker, die de klokken kwam regnleeren, wiè je maar noemen kon — ze raaiden ’r geen van allen naast! ’t Was de nèüs van gromoe, ’t was de kin van gromoe èn ’t kraagje — d’r was niks an vergeten, geen haartje, geen gleufie, geen barst in de bloedkoralen oorbel

As *t m ij n dochter was, zei tante Thea — wier eene zoon baryton en wier andere violist wou worden

— de heele familie leek kunstenaarsbloed te hebben! — as mijn dochter zoo’n aanleg had, liet ’k ’r zoo zeker as-tweemaal-twee-vier studeeren. En oom Jacob’, suikeroom van wien de neefjes en ’t nichtje moesten erven, bewonderde de kladjes zóó, vond zulk ’n frepant talent in de portretten,dat pa *r mee begon *n teekenleeraar op te snorren, die voor veertig centen privaatlessen gaf — dat *n man, die op ’n Parijsche tentoonstelling a la rampe had gehangen! *t Onderricht duurde anderhalf jaar

— anderhalf jaar familievreugde — anderhalf jaar bewonderend-gebogen hoofden over 'n portefeuille met kubussen, ballen, suiker- en theepotten, stoelen, tafels, pleisterfiguren en ’n gipsen paard, waarvan