Schetsen, deel 10

8    KINDER-    TWAALFUURTJE.

,Dan ’n broertje," lachte Lies zenuwachtig.

„Nee,* zei juf.

„Geen zusje — geen broertje — is de ooievaar niét geweest?"

»Vraag niet zooveel — als we thuis zijn, zal grooma," praatte juf verward, met ’n dikke tranen-stem.

Lies was uitgelaten, stapte zóo driftig, dat juf ’r niet bij kon houen. ’r Blonde haren glansden in ’t volle zonlicht, ’r voetjes bewogen rap over ’t kirrende grint, de muisjes in ’t trommeltje rolden en tikkelden.

Buiten adem kwam ze voor ’t huis, waar de gordijnen waren neergelaten, waar pa en grootma in ’n donkere kamer zaten te snikken.

„De ooievaar heeft ma meegenomen," vertelde ze twee weken later, toen ze in rouwkleeren weer op de school kwam.