Schetsen, deel 3

TROUWEN.

kwam. En uit de deuren van onder het orgel, troepte de familie en de getuigen, klit van duwende menschen, die plaats zochten en schik hadden in ’t feest van acht rijtuigen en de te wachten aanzienlijke pret na afloop, pret van jenever en krentenbrood en afgeschoten pistolen. In vier rijen zaten ze, koppen van werkzame bruin-plompe boeren, hoeden op schoot, schouderen stoer en gebogen, vierkante voeten op ’t wit-krakend zand. De oude boerinnen droegen kappen van kant met gouden vercierselen, de jonge, dik van corsetlooze lijven hadden, op ’t glimmende haar stadshoeden met paarse en roode bloemen en veeren. Eene boerin, warm van ’t rijden, presenteerde eau-de-cologne uit flacon met gouden stop. En de andere kneuterden om haar heen,lachgiegeltjesen zaten breed-uit, pleizierig-breed-uit, bij het dagen van ’t feest. Vrouw van den koster, dribbelde terwijl heen en weer, zangboeken uitdeelend en een stoof aandragend voor tante, die al in de zeventig was.

De kinderen, nieuwsgierig, jong-frissche hoofd-jes in ’t licht, handjes geplet om de randen der banken, keken naar bruigom en bruid, die onbeweeglijk zaten, beiden strak kijkend naar de col-lectezak, die wel een vlindernet geleek.

Stilte was er ineens nu dominee binnenkwam, statig in toga met bef, gevolgd door drie der diakenen. De diakenen gingen stil in hun bank, klapten de deurtjes zacht dicht en dominee, achter de kleine lezenaar, sloot de oogen en smeekte Gods zegen. In ’t volle licht, het witte licht der ramen, waartegen boomtakken veerden, stond dominees kop, oud, gegroefd in veel zorgen. Nu hij de oogen gesloten hield en de lippen gebed spraken, sneden dieper de wiggen, die van neus- naar mondhoeken beten, in