Schetsen, deel 3

86    CROQ UE TM ANNE T/E.

kroes, tegen boord aan verdund — natuurlijk öf kunstmatig — tot rossig gepluim. Op zij was natuur geweld aangedaan, lijnde een scheidingsgreppel, die niet op haar plaats was in dit gekroes. Roode haartjes lagen aan weerszij geplet onder tyrannieken druk van cosmétique, vet, reuzel of brillantine. Zoover zijn haar.

Eens hebben wij zoo een rooden poedel gezien, beest dat opzat, pootjes gaf en apporteerde. Zijn mond — al vervelen wij elk die dit lezen wil, wij moeten, wij zijn gedwongen, nauwkeurig tot in onderdeelen, te vervolgen, — stond gezet als opaal tusschen koralen peren. Nattige, omgekrulde lippen slopen weg in mondschaduw. Onderlip hing zwaar neer, rijpe peer, liever pruim, aan barenszwaren tak, schijnbaar sterker weggetrokken door loodzwaar kinnebakje, dat spits was en kuiltje had, kuiltje als pit in amandelvla. Mond was open in drooming der wijde verte(n) van Mast, met knuffig vertoon van kleine, groene tandjes als spitsen van snijboo-nen in pekel gezet, straf gekleurd door bijgeworpen cent, gelijk in handel gebruiklijk moet zijn. Resten de ooren, aangekwakte schelpen, tusschen rossig harengepluim. Zijn ooren hadden evenmin excessiefs, önbanaals als oogen, neus, wenkbrauwen, voorhoofd, mond, tanden, kin. Zij vlerkten onnoo-zel, zonder heftigheid, zonder grandezza op hoogte van neus, ooren met groote spelonkgaatjes en lellen die wipten wat weg. Zij stonden schuin van het hoofd, kleine vleugeltjes, onmachtig tot weg-wieking van sproetenhoofdje.

Gansch het gezichtje was van een loomrige lijzig-heid, bleek, beenig, grof, sproeten-door-spikkeld, toch gentlemanlike door het gefriseerd roode kroes, door het boord dat nieuw was, Lincoln-model no. 16 waarschijnlijk. Hij droeg een nieuwe das, bruin