Schetsen, deel 3

82    ZIL VEREN BRUILOFT.

an te stelle. Zoo maar met schille smijte... en al die papieretjes!... Als Flip niet zoo doorgedreve had, zou ’t ’r niet legge. Je lei geen goeie kleeje neer bij zoo’n feest. Als ’t ’r niet gelegen had, zou ’r nou niks an weze. Nog al niks om die smurrie ’r af te krijge. Zoo’n koppige man. Hoe was ’t gos-mogelijk om altijd, nee, maar altijd je zin door te drijve. Zoo was-die z’n heele trouwe geweest. Nee maar ook altijd, altijd zoo. Want wie lei nou ’n kleed neer, ’n nieuw tapijt dat je cadeau had gekrege van je broer en je zuster, als je vooruit wist dat ’r op gemorst zou worde ? Hij wou. Hij wou ómdat-ie wou. Zoo’n ’n zonde van ’nnieuw kleed... al die schille ... al die confettis die ingetrapt werde... om bij te huile... en dat z ij nog zóo gezegd had ’t niet neer te 1 egge...

Half zeven waren ze allemaal weg, druilige morgen. Bakkers reden al. Voor de deur met Jansje, dagmeisje, dat was blijven helpen, sloeg bruid nu het kleed uit, kloppend met duchtige rukken.