Schetsen, deel 3

52    DONATOS, EENBEENIGE CLOWNS.

is nu gekleed als vrouw met korte rokken, één witte pantalonpijp en een muts met veeren en schreeuwende linten op het roode haar.

„Pohoho!Pohoho!”—,lachtBil; „Commentsja va?”

„Allright” — zegt de dame met het eene been en het krijtwitte clownsgezicht.

„Explan yourself — why this intrusion! Pohoho! Pohohóóóó!”

„En er volgt een allerzonderlingst afschuwelijk ge-cancaneer, een gewarrel van krukken die met bonzende hamerslagen de tooneelvloer berammeien, van één been in tricot, van één been in damespantalon. Als krankzinnigen rennen, cancaneeren, springen ze, imi-teerend den Moulin Rouge. De rose jurk met groene kanten kletst tegen de kruk. De hoed met veeren en schreeuwende linten dobbert op het roode haar. Bij tijden staan twee enkele krukken op den grond, maar dan plonsen de beenen weer neer, bult de roode hanssop van den grooten clown, zwabbert de jurk van den kleine. De krukken stompen, hameren, het orkest schettert dansmuziek, de menschen in de zaal lachen, gieren, klappen in de handen, grinniken om het malle gezicht van dat éene dansende been met die éene broekspijp.

Hèhèhèèèè ... Sjors ... Hè je nou ooit soo ies ge-sien ... Kompleet e mirakel. .. Sjonge, sjonge ... Hoe is ’t gosmogelijk ... Hèhèhèèè!... Hoe is ’t mogelijk!... Soue se nou in vroegere tijje ooit soo ies beleefd hebbe ? ... Daar komme se nog is ... Wat gane se nou doen ? ... Sjonge, sjonge ...

Wil heeft z’n danspak uitgesmeten. Ze komen voor het laatst op, elk met een soldatenkepi. Wil is rekruut. Bil kommandeert.

„Haaaaalt! ... Bataljon-frónt! ” en schreeuwend kommandeert hij er bij: „Hakke zusammen!”