Schetsen, deel 3

36    VERWARD SCHRIJVEN AAN F. C.

’k was ’r zelf verbaasd van, over, door, mee. Jammer dat anderen zulks nooit waardeeren. Maar tegenwoordig ben ik commis-voyageur. Heb je me laatst niet zien loopen door de Kalverstraat met ’n lijvig pak onder m’n arm? O nee, ’t was bij de Pijp en m’n hoed raakte onder ’ntram. Stel je eens voor dat me monsters te slijk waren geraakt! Zeg, als je ergens een patroon weet met kunstliefde, ethisch en esthetisch gevoel, ’k hou me aanbevolen. ’k Ben nog niet uitverkocht, lever op maat als ’n kleermaker liefst a contant, erg gevoelige waar, zoetelijk goed, zelden beschimmeld — en ö! de vrouwen en meisjes vragen inderdaad naar het merk mijner fabriek, zoo goed als naar H. O. (havermout), Stuiverszeep, Malzkoffie of Roomboter van hoe-hiet-ie-ook-weer. Da’s ’n bof, niet? Ja, werkelijk, ’k heb niet te klagen. De zaken lóópen. ’k Denk da’k mee doe aan de inschrijving voor een nationaal stuk in ⁹g8. Ja, ’k heb niet te klagen.

’k Wou je maar dit vertellen, da’k van de week gelogeerd heb ergens op ’t Rembrandtplein. ’t Was ’n hooge vierkante kamer met ’n gemeen bed, ’n bed met bulten en vergane lakens. De kamer had vier ramen zonder gordijnen, mèt jaloezieën. Voor huis stond ’n lantaarn. Je zult begrijpen da’k niet geslapen heb door die bulten, door de lakens die scheurden bij elke woeling, door de lichtschemering van elk der ramen. Maar ’t was ’n logies voor ’n kóópje. Hoe kunnen de menschen ’t doen voor één gulden met ontbijt Haast niet te begrijpen. Voor één gulden, ’n kamer, ’n bed, ontbijt.

Intresseert je dit? Née wél? Mij ook niet. Ik lag wakker, zeg. Den heelen nacht. Ongewoonte van de kamer, van het vieze bed, van ’t leven buiten, ook ’n beetje verdriet. Verdriet, o ja. Maar je begrijpt alweer dat ’t laatste niemand angaat. Ook jou niet.