Schetsen, deel 3

Van de gasten was de juffrouw van beneden ’t langst gebleven. Ze was vlak bij huis, niet waar? En zoo’n gezellig nababbeltje na de drukte van den avond. „Erg prettig avondje geweest, juffrouw.”

„Ja zoo recht gezellig.”

„Ben u moe?”

„Gut heelemaal niet. ’k Voel me zoo frisch alsof ’k pas me bed uit kom.”

„Toch al bij drieën, hè? Wat is die tijd omgevlogen, omgevlöge letterlijk.”

„Jaja. Jaja.”

Daglicht schemerde door de neergelaten gordijnen. Het was midzomer.

Juffrouw Groesbeek, de jarige, van tweehoog* schonk twee kopjes koffie, knabbelde van ’n beschuitje met pruimengelei. Juffrouw Buis, van één-hoog, had — nou de menschen weg waren d’r corset losgehaakt, snoepte de gelei met gebaartjes van welbehagen, slobberde van de koffiedikzware koffie.

„Morge maak ik me voorkamer schoon,” zei de jarige juffrouw Groesbeek; „die mot is ’n goeie beurt hebbe.”

„Zal ik Coba ’n paar uurtjes opzende om u te helpe?” vroeg juffrouw Buis.