Schetsen, deel 3

D ORPSR UZIE.    ui

op z’n zinnen: „laat ik nou iesegrim wezen, maar as ik met me vrouw loop, wil ik niet van hèm uitgescholden worden.”

„Maar wat kies je dan toch,” redeneerde lange Hein weer: „wiè scheldt ’r je uit?”

„Hij! Hij! Hij! Die groote dikkop! Die aap! . .. Hij het niet voor Botje te schelden! ... Ik ben zijn Botje niet!”

„Heb ik iets anders gezeid dan: „’n-avond Botje?” —, beriep Ari zich op Kees en lange Hein. „Wel nee ommers! Hij zei je goeien avond.” „Maar hij het geen Botje te zeggen!”, schreeuwde Botje plots woester.

„Ga nou mee Simon!... Ach God ga nou mee!”, smeekte de vrouw, huilend en zich wendend tot de anderen, overtuigend: „Doen jullie ’m nou niks! Wezen jullie nou de wijste! Laat ’m nou loopen!” „Dat wil zeggen,” begon Ari nu, met gemeten Hollandschen ernst: „dat wil zeggen: ik doe hem niks, maar hij doet mijn wat.,. En we steken ommers nog niet... Laat mijn maar begaan ...”

Er kwam plotseling een sterker gedrang in het donker, een samen-op-stuwen van de lichamen-klit naar éen zij.

„Ari wees jij nou wijzer,” vermaande lange Hein: „wat voor eer kan je an ’n dronken man behalen?* „Hij het mijn teruggedauwd!”, schreeuwde Botje: „hij het mijn...”

„Simon! Simon!”, gilde de vrouw: „ga nou mee ga nou mee!”

„Laat mijn maar begaan,” zei Ari weer: „ik zal ’m niks doen... ’k zal ’m alleen maar netjes... heelemaal-netjes léggen, anders niks!.. D’r zal ’m geen haar kwaad worden gedaan.”

„Kom wees wijzer,” vermaande lange Hein nog eens: „laat ’m loopen!”