Schetsen, deel 3

io6    KOMEET.

sianen dat is de tegenhoud in de politiek . . . die maken duur brood, duur brood! ...”

„Wat kan jou de politiek schelen,” twistte Antr „as de boel zoo is zooas jij zegt en as de boeken niet liegen, wat heb-ie dan an de politiek? Of de boel nou sociaal of liberaal of Koksiaan is, as de kommeet komt dan komt-ie ... Hou jij ’m dan maar tegen ... De staart van de kommeet het maling an de Koksianen en de sozialen ...”

„O zoo,” knikte Bet.

„ .. ,En as de kommeet niét komt,” voortredeneerde Ant, die zachtjes an rood werd van de pons: „dan is de boel nog niet sekuur want d’r kennen elk oogenblik kommeeten kommen ... Zoo’n kommeet kan d’r zijn eer je ’t weet... Daar kennen de sozialen niks an doen ... En kennen de sozialen ’t vuur wat onder je zit uitmaken ? En as de korst loslaat ? ... ’t Is me ’n geschiedenis . .. Stel je d’r is voor dat zoo’n kommeet net op het dak terecht komt!... God zal je beware! ... As ik maar dood ben voor die tijd.”

Ja, die staart lapt ’t’m,” zei Piepertje, rook smakkend uit de lippenklep; „as d’r niet zoo’n staart an zwabberde, was d’r nog zoo geen gevaar, maar, die staart, die staart...”

„. .. ’t Is nog een héele tijd voor 1900,” ademhaalde Bet: „en d’r kan nog zoo’n boélgebeuren.”

Anderdaags reed Piepertje weer uit, zittend op de voorste turfzak. Zijn beenen slapten langs den wagen neer, bibberend in de hulzen van de glimmende pilow broek. Het witte paardje draafde zachtjes an. Boven Piepertje’s pilow vest taande het oude rimpelgezicht, smal en mager met aanslag van kolenvuil en stoppels van baard. De oogen plakten dicht tegen het zonlicht in, lijkend wel mede rimpels met kolen-