Schetsen, deel 3

KOMEET;    105

Piepertje, de twee vrouwen nu verpletterend onder het gewicht van zijn woorden: „dat de as — dat is de lijn, die je van de eene kant naar de andere kant trekt, vat je? — verdraaid wordt door de kommeet en as de as verdraaid wordt, krijg je de poppen an ’t dansen, dan loopt de zee op ’t land en dan rol je allemaal om van de schok en d’r blijft geen huis staan in Amsterdam... of de heele boel die slaat weg en dan valt alles naar benejen .. . zoo diep... zoo diep... Als je d’r an denkt zakt je stoel onder je weg.”

Loom gezwijg was om de drie hoofden.

„Als ik ’t maar niét beleef,” hoopte Ant: „’t mot wel wezen om te besterreven van de schrik.”

„Stel je is voor wat ’n val,” fantaseerde Bet: „wat *n val... en dat je niet wéét waar je te land komt. .

„En wat ’n smak!” — vulde Piepertje aan, zijn glas omslaande: „as ’t niet in 1900 gebeurt dan gebeurt ’t in 1943. ’t Is uitgerekend ... Ze weten net alles ... En als je goed nadenkt dan is ’t maar goed ook ... Want wat mot ’r anders van de wereld worden ... De kolen die raken haast op, heb ’k gelezen en wat ’n menschen kommen d’r telkens niet bij! — Wat heb jij liever de sociale revolutie of de kommeet?”

„Nou,” redeneerde Ant: „as ’k ’tvoor’tbestellen kreeg, liever de sociale revolutie, want de sociale revolutie daar kennen wij enkel bij winnen ... en as de wereld vergaat is d’r niks meer ... Waar of niet? Waar of niet?...”

„Als ’t an mij lee,” zei Piepertje bloeddorstig — hij was pas kiezer geworden en had met hartstocht het puntje zwart gemaakt van den liberalen candidaat — dan verging de helft van de wereld met de landverrajers en de Koksianen ... de Kok-