Schetsen, deel 3

„Erheb, o Leser, Blick und Ueberlegung „Mit mir zum Himmel jetzt, gerad dahin,

„Wo sich durchkreuzt die doppelte Bewegung

„Von dort verteilt sich zu verschiednen Zügen „Der schräge Kreis, der die Planeten trägt, „Um denen, die sie rufen, zu genügen.”

Dante.

Het was hem niet uit te praten.

Eerst schonk hij heete pons. Zelf sloeg hij in haast drie glazen om, wat zijn oogjes flikkeringen van onrust gaf. De dunne lippen plakten aan het pijpstompje; rook spoot uit de mondhoeken. En zonder de pijp los te laten sprak hij metsmakjes: „’t Is voorspeld... ’t Is läng voorspeld... De boel kon ook niet eeuwig blijven.... Je mot nou is nagaan... Wat is de korst van de aarde ?... De korst van de aarde is niks, niks dan zand en water en steenen..

„En denk-ie dat V niks anders in zit,” zei Bet, die mede angstig werd; „wat kies je nou! Je kies onzin!... En de wortels van de boomen ? Denk-ie dat die niet tegenhouen ?..

„Als je me nou an ’t woord laat,” smakte Piepertje, rook-fonteinend uit den linkschen mondhoek :