Schetsen, deel 7

VEGETARISCHE DROOM.    79

misdeelden! Waarom zijn wij niet vergaan ten tijde des zondvloeds? Waarom kwamen wij allen, wild gedierte, vee, kruipend gedierte, gevogelte, allen naar onze soort, allen met levensadem in Noach’s arke? Om doodgeslagen, gevild, levend gekookt, gemarteld, misbruikt te worden? Is er dan niets veilig voor deze onbeschaamde, tweebeenige Dieren ? Tast hun gebit het hèèle Heelal aan?"

Eenige momenten rauwden, gierden de stemmen dooreen. Hors d'oeuvre variés van sardines, filets de sole au Cardinal, pièce de boeuf a lajardinière, vol-au-vent et la Toulouse, caneton roti, turbot sauce naturelle, homards en bellevue, langue de boeuf ct la moderne, kortom een chaos van schotels en plats schreeuwde, krijschte, raasde. Hetgebruikelijkdroom-angstzweet brak mij uit.

Hier zat ik met mijn gebit, mijn maag, mijn culinaire verlangens en ze zouden zich wreken....

Doch gelukkig klonk uit een hoek, op de aan-rechtbank een stem in mijn voordeel.

„Laten wij hem heden niet te zeer verwijten,” zei een citroen vla: „hij betert zich. Hij at in een vegetarisch restaurant. Dat is de éérste stap” ....

Ik haalde adem.

„Aha,” hoonde een eierstruif: „zijn wij weer de minste? Is het ei minder dan kip?”

En opnieuw barstte een satansch geweld.

„Tedeksel,” vloekte een busje capucijners: „dat loopt de spuigaten uit. Zij beklagen zich en te recht: waarom zouden wij zwijgen. Vinden jullie ’t minder pervers een paling te villen dan een plant uit den grond te rukken? Leven wij planten minder dan jullie?”

„Dat zit nog,” zei de kip: „’r zal niemand zoo stom zijn om ’n stilstaand ding boven bewegende schepsels te stellen!”