Schetsen, deel 7

78    VEGETARISCHE DROOM.

bewoog een mes over mijn lichaam, vlogen de schubben er af, sidderde ik, beefde ik, krijschte ik — dat gekrijsch schijnen ze niet te hooren — tot het einde kwam — het einde bij een sneedje zoet roggebrood” ____

„Weet gij,” klonk het veelstemmig geluid van een portie caviaar: „dat deze Dieren, niet tevreden met de moeder, tot zelfs arme, onvoldragen stumpers als lekkernij oppotten?” ....

„Zouden zij anders lamsvleesch en lamscoteletten en lamsboutjes serveeren ?”, klonk het van het fornuis.

Een oogenblik haalde ik angstig adem. Maar het geraas werd heftiger.

Van een koperen pan vloog het deksel smakkend naar de heldere vloertegels

„Tuig!”, gilde een verwoede paardebiefstuk: „zoolang ik leefde, hebben ze me gefolterd, gepijnigd, mishandeld met oogkleppen die je oogen schuren, met opzetteugels die je nek opdwingen, met gebitten die je in je mond houdt terwijl je eet, met zweepen die je striemen, met lasten die te zwaar zijn. Voor dank ’n vilder die je strot doorsnijdt en je aan hompen hakt.”

„Het is alles ontzettend,” sprak met nadruk een oester: „wie gaf hun recht?”

„Het recht,” spotte een kip, even uit de soep omhoog spartelend: „mijn gansche leven zag ik mijn eieren stelen, mijn gansche leven lei ik trouw en te goeder trouw en het einde? Het Dier dat me bestal, draaide m’n nek om, dat de halswervels kraakten en braken” ....

„Ik werd nog gemeener behandeld,” sprak een roastbief: „dagen en dagen beijverde ik mij emmers melk te vullen. Mijn kinderen werden weggevoerd — om mij te troosten bedrogen zij mij, ontfutselden melk die niet voor hen bestemd was. Wee — wij