Schetsen, deel 7

VEGETARISCHE DROOM.    77

dat ons schaamteloos pijnigt alvorens ons te slikken? Dat spreekt van een vijfde gebod”____

„Gij zult niet doodslaan,” vulde een gebraden haas aan.

„Slóegen zij maar dood,” klaagde een konijn: „Ik had het ongeluk over een laag bladeren te rennen, waaronder een klem verscholen was. Den ganschen nacht bleef ik met mijn gebroken poot tusschen de ijzeren klauwen. Ik bad en smeekte. Maar bidden noch smeeken helpt in een klem. Er kwam een Dier dat mij greep, de keel afsneed en — in mijn saus heet ik lekkernij” ....

„Erger leed ik,” hernam de haas: „in ’t veld bij mijn jongen zat ik te peinzen, toen ik de Dieren in mijne nabijheid hoorde. Een hond greep mij in zijn bek en met stervens-angstige oogen zag ik het laatste daglicht, het daglicht dat mij heden als hazepepeper aanschouwen zal" ....

„Ook mijn lot,” sprak een kater.

„Gekookt of gesprenkeld of door een hond gegrepen,” zeide gelaten-triestig een paling: „ik wilde dat uw lijden het mijne geweest was. Mij villen deze Dieren levend. Mij rukken zij met ijzers het vel van het lichaam. Mij skalpèeren zij, de gruwelijke duivels. Het noodlot dreef mij in een fuik — ik was vet en dik — Goden, hoe kunnen zij een gevild lijk in gelei eten?” ....

„Met dat al, ofschoon ik erken dat uw dood niet appetisant was,” klaagde een waterbaars: „zou ik hem verkiezen. Ik werd lustig en schandelijk geslacht. Eergister hapte ik toe — een angel wrong door mijn bek, door mijn oog, rukte mij in eene satansche wereld van enkel lucht en een Dier greep mij vast. Zonder medelijden trok hij den angel uit mijn bek — mijn oog werd grimmig uit het hoofd gescheurd en een uur later, terwijl ik nog leefde, bijna stikte,