Schetsen, deel 7

74    REUZENSOM,

„Drie èn twee en dertig is vijf en dertig," cijferde Leon.

„We komme d’r niet door," klaagde moeder.

„’t Is zonde,* zei vader benauwd; „’k zou niet wete wat ’r méér most weze”____

„Hoeveel is ’t dan nog?” vroeg Mijntje, lichtlijk-bezweet.

„Nog veertien gulden en tien cente,” schreeuwde Leon vroolijk.

„Laat is prakizeere,” peinsde ’t ouwe vrouwtje, met inspanning d’r schoteltje bekijkend: „laat is kijke — as we nou ’n jurkie kochte voor ’t kind van Saar”____

„ .... Enne” .... overwoog vader stevig-dampend.

Ze bleven wikken en wegen tot diep in den nacht, veranderend, tellend, doorkrassend — om de Som te bereiken.