Schetsen, deel 7

REUZENSOM.    n

zei Mijntje: „die zijn fijner as in de Kalverstraat

voor tien”____

„Mijntje twee gulden,” herhaalde Leon.

„En ’n paar mollières van ’n rijksdaalder,” zei ’t meissie, zich ziende mèt den hoed èn de schoentjes op Zaterdag____

„Ik ben met zes halleve hempies tevrejen,” zei Flip: „reken maar zes van ^?n kwartje op de markt — in de winkel betaal je negen stuiver — en doe ’r ’n 1 a v e 1 i è r e bij van twintig cente” ... •

Het mepje potlood schreef — Leon’s stem telde hardop.

„____ Twee en dertig gulden negentig — nog

zeventien gulden en tien cente.... Nou dan! — D’r zal toch wel meer noodig weze” ....

In het heete kamertje broeiden ze opnieuw. _w’t Is gösönmogelijk zooveel cente ineens te besteje,” zei vader.

„Nóg zeventien gulden,” zei moeder angstig — „’k docht dat-we d’r ware” ....

„Moeder kan b r o e k e gebruike — schud nou maar niet nee — ze heit ’r geen twee, Leon!” „Broeke voor moeder,” schreef de jongen, luidlachend: „broeke met kant, moeder?”

„Gekke jongen,” glimlacherde ze beduusd van die wéélde: „je krijgt héél best geel keper van *n kwartje de el” ....

„En van twéé el komt ’n broek,” rekende vader die ’t klappen van de zweep kende.

„ Geel keper is sterker dan fijn battist, ” knikte Mijntje. „Twaalf dan?” vroeg Leon, die z’n begrooting wou volmaken.

„Twaälef broeke? Wat mot’kmettwaalèfbroeke doen!” riep moeder, bang.

„Née, twaalef is overdaad,” zei vader: „schrijf d’r zès — da’s drie gulden” ....