Schetsen, deel 7

REUZENSOM.    71

of geef jij? Ik ben overgekomme om jullie in de kleere te steke, Wat? Heb ’k gelijk, moeder?”

Zij knikte prettig, wel wetend dat ’r ’n massa noodig was, dat negotie zóó kon tegenloope datje toch alles verspeelde.

Mijntje zei ’t hardop:

„ .... ’t Geld in negotie steke ? ’k Heb geen heele kous an me lijf! Ik zou je danke. Wat je hèb dat heb-ie. Nou dan, moeder? Je zit alsof je geen tien kan telle” ....

„Als ’k dan kieze mot,” aarzelde moeder, al maar vrindelijk naar ’t schoteltje van den kop starend en zachies den trouwring om ’t mager knokkeltje van ’r vinger draaiend: „zet dan voor mijn op ’t lijsie drie onderlij fies”....

„Ho-ho-ho!” bulk-lachte Leon: „hoe komt iemand op onderlijfies voor ’n cadeau!”

„As ’k ze nou nóódig heb” .... glimlacherde moeder: „’k heb ’r nog een en dat draag ’k en ze zijn niet duur” ....

„Onderlijfies,” schreef Leon op ’t kladje papier. Eerst bezoog en belikte die ’t mepje potlood, dan drukte die 't slompje zóó dat de letters tot diep in ’t tafelzeil gegraveerd werden: „ onderlijfies — drie — wat mot ’k ’r voor uittrekke?”

„Zet ’n daalder voor de drie,” rekende moeder.

„En je wou zoo graag ’n mantel, moeder!” zang-zong Mijntje.

„Ja, ’n mantel — ’n mantel slaat ’r zoo in,” meende ’t verdord vrouwtje, confuus d’r b a n d e a u gladstrijkend.

„We hebbe geld genog!” schreeuwde Leon: „wat kost ’n mantel?”

’n Fijne rontonde of ’n keep,” mijmerde

moeder met lichtende gelukoogjes; „’n rontonde van