VOETENEIND. 37
Doch ’n uurtje daarna lei juffrouw Brand in ’r bedstee te huilen. De weergaasche muggen gonsden en zoemden, de klok zei telkens zeurig: hè-hè. Ze had al zoo uitgerekend dat ze de krib zou zetten op ’t voeteneind — waar de poes lei. En nou niks.