Schetsen, deel 7

30    AANZOEK.

Suus haalde ’r schouders op. Zoo dee pa altijd as-ie met ma kwestie had.

»Geen brieven geweest?"

,Ja — twéé dozijn,* zei Suus onverschillig.

Pa at. ’t Glas bier — vijfcents gèrste — spoelde z’n mond. Hij zuchtte zoo als-ie geschrokt had.

„Mina, wees nou niet koppig en éét wat,” zei-die zich afdraaiend.

„Bemoei je niet met me,* zei ze uit de hoogte en ’m nog eens néérzettend: „alleen karakterlooze menschen kunnen d’r maag vólladen, as ze niet slikken kunnen van zenuwen"...

Pa ging niet direct op ma’s logica in.

Z’n kleverig mondje schoonwrijvend, leunde die achteruit en zei zonder verdere inleiding, bot af, om iemand de stuipen op z’n lijf te jagen:

„As je dan wéten wil — Leonard Stam het aanzoek om Suus gedaan”...

Eèn schichtig eeuwigheidsoogenblik dreven ma’s oogen naar de restanten van schol, eiersaus, aardappelen — één sporadisch moment ontstroefde heur deftigheid.... Om Suus aanzoek gedaan. Door Leonard Stam van de vleeschhouwerij...

„Aanzoek gedaan," schrok Suus — ma zat alweer — „aanzoek gedaan, pa?”

„Ja," zei hij glimmend en van Suus’ verwon-derings-gebluftheid keek-ie knipoogend naar wat zwijgen bleef in den leunstoel.

„Nou?” vroeg-ie toen.

„Nonsens,” zei ma, in ’n toon die méérder explicatie vroeg.

„Daarom was ’t zoo laat,” grunnekte hij; „en nou mot Suus ’t verder zélf weten.”

Suus bepeinsde de graten op ’r bord, pafte met open mond en oogen die starden alsof ze van ’n inbraak in ’t late avonduur vernomen had.