Schetsen, deel 13

64

„Weet ’k niet” ...

„Mot je maar sterreve” ...

„... Sakkerjuu!... Sakkerjuu!... Steek me nou niet... ’k Mot morrege op karwei... ’k Heb ’n vrouw met zes kindere en een op de komst... ’k Heb niet gevraagd om te zoene ” ...

„Je mag eve bidde nog, Arie uit de Hazestraat... Dan is ’t uit” ...

„Laat me nou leve... ’k Zei nooit meer hier komme” ...

,,’k Begin al te tellen... tot honderd... Bid nou maar gauw... anders is 't uit” ..,

Toen begon de kolendrager te bidden... Goeje God... Hoe is dat nou mogelijk, dat ’k dood mot gaan... ’k Ben niet voor me plezier in de Harem gekomme... Laat nou die Sultan z’n mes opsteke... Hij heit ’t zoo goed met z’n bloote voete op goud en op marmer... Zoo goed in dat elektrieke licht... zoo goed... Nee, tel niet zoo gauw! Jezus, ben je nou al an veertig ?... Hij heit ’t zoo goed met al z’n vrouwe... Ik ben ’n stumper... Nou zelle ze thuis niet te vrete hebbe ... Wat zelle me kommeraads zegge!... En die juffrou staat nog altijd met de zwarte veeg op d’r bakkes... Bè-je nou al an tachtig!... Schei nou uit meneer!... Wat heb je d’r an!... ’k Weet niet hoe ’k hier gekomme ben... Me vrouw zal niet wete waar ’k blijf... Vijf en negentig... Hou op! Zes en negentig... Ach, goeje God!... Zeven en negentig... Sultan, Sultan!... Acht en negentig... Hou stil je mes!... Negen en negentig... Honderd... Ah! Ah!...

* * *