Schetsen, deel 13

14

„Hoe kom jij aan vijftig cent?”

Er lag enorme verbazing in mijn vraag.

„Da’s mijn geheim. Hier is de visch.”

Acht magere botten kleefden d’r bloederige lijfjes aaneen.

„Heb je niet afgedongen?”

„Natuurlijk. Hij vroeg een pop. Toen zei ik voor een kwartje. Toen zei hij krijg de kouwe koorts. En toen heeft-ie ze voor 50 cent gelaten.”

„Nou d’r is nog brood in huis en rijst.... Dan kunnen we thuis dineeren. Bak jij ze maar.”

„Nee bak jij ze. Ik weet niet hoe het gaat.”

„Ik ook niet.”

Ik ben tot de overtuiging gekomen dat koken een aparte wetenschap is. Wat maakt die juffrouw Drucker zich druk met emancipatie! Mijn God, wat zou er van ons worden als er niet voor ons gekookt werd? Want ik zal alleen maar de moeilijkheden vertellen van het prepareeren van rijst. Je moet nemen een kopje rijst tegen vier kopjes water, en dan laat je maar koken. Maar nu is de moeilijkheid om op te letten of ze gaar is. Laat je te kort koken dan is iedere korrel hard en lam, kook je te lang dan brandt de boel an of er komt een vla die veel op stijfsel lijkt. We hebben er ondervinding mee opgedaan, heel wat rauwe of aangebrande poespas moeten slikken vóór het lukte. Nu doen we als met eieren. Gegeven onze pan, ons petroleumtoestel, onze kopjes, kunnen we met het horloge in de hand volstaan met zeventien en een halve minuut. Ik zou dus geen recept aan anderen kunnen geven en het telkens proeven, als de