Schetsen, deel 13

n6

„Maar schaap, denk nou eens even na.”

„Ik heb nagedacht en d’r ook over gesproken met een kennis van me, die advocaat is. Blijf jij d’r maar gerust in, heeft-ie gezegd. Jij komt altijd op je voeten terecht. ”

O ”

„Nat werk.. . Nee! . .. Dan blijf ik liever hier.”

Ik spreek er niet verder over, drink van het glaasje slechte cognac om me een houding te geven.

Grietje drinkt ook, kijkt met de groote, moeë oogen voor zich uit.

„Krijg ik ook een glaassie?”

Dat is de vriendin, die een stoel bijschuift.

„Dank je.”

„Nou geef mijn nou ook ’n glaassie.”

„Dank je.”

Het wordt levendig. Een gezelschap buitenlieden, wantrouwig en nieuwsgierig komt binnen.

„Grietje!” roept de buffetjuf.

De buitenlui zitten aan een van Grietje’s „tafeltjes.”

Ik stap op.

„Weet je ’t wèl... Griet?”

„Ach zanik nou niet langer! ... ’k Was eergister vet!”

„Wat wou-die?” vraagt de vriendin.

Grietje fluistert.

De vriendin kijkt me vijandig an en zegt snerpend-kwaadaardig:

„Jezus, wat ’n brave Henderik! Jij lijkt wel van de middernachtzending, zag! ”